Święci, Konstantyn (Cyryl) i Metody, byli braćmi pochodzącymi z Salonik, synami wyższego urzędnika cesarskiego. Swoją działalność misyjną rozpoczęli na Krymie, pośród Chazarów oraz w państwie Bułgarów. Najbardziej znanym okresem ich działalności była chrystianizacja Słowian, a ściślej, państwa Wielkomorawskiego.
Na Morawy bracia zostali przysłani w 863 roku przez cesarza Michała III, na prośbę księcia Rościsława. Szybką i skuteczną akcję misyjną umożliwiło, Konstantemu i Metodemu, przełożenie Pisma Św. na język Słowian za pomocą głagolicy, czyli stworzonego przez nich alfabetu. Języka Słowian używali oni również w Liturgii, co pozwoliło na szybsze oswojenie podwładnych Rościsława z nową wiarą. Nowatorskie metody misjonarzy z Bizancjum, wzbudziły sprzeciw kleru niemieckiego, który obawiał się utraty wpływów na terenie Moraw i zwiększenia zasięgu oddziaływania obrządku bizantyjskiego. W roku 867 Misjonarze zostali oskarżeni o herezję i musieli udać się do Rzymu, gdzie jednak papież Hadrian II zezwolił na ich działalność. Schorowany Konstantyn nie wrócił już do państwa Wielkomorawskiego, ale pod imieniem Cyryl wstąpił do klasztoru, gdzie niedługo potem umarł.
14 lutego 869 roku Metody powrócił, jako legat papieski, na Morawy z tytułem arcybiskupa i kontynuował rozpoczęte dzieło. Powodzenie chrystianizacji zależało od poparcia miejscowego monarchy, a po śmierci Rościsława i przejęciu władzy przez Świętopełka w 870 roku, to poparcie zniknęło, co doprowadziło do uwięzienia Metodego na trzy lata w klasztorze, przez wciąż wrogo nastawionych biskupów niemieckich. Metody powrócił na Morawy na wezwanie Świętopełka, gdy ten rozpoczął wojnę z Niemcami. Papież Jan VIII, uroczystą bullą, zezwolił na używanie obrządku słowiańskiego, mianował Metodego arcybiskupem na Morawach i utworzył tam kilka biskupstw.
Metody, zwany Apostołem Słowian, zmarł 6 kwietnia 885 roku. Niestety, papież Stefan VI, pod naciskiem biskupów niemieckich, potępił w 885 obrządek słowiański i wyklął jego zwolenników, których reszta uciekła w 888 do Bułgarii. Działalność świętych okazała się niezwykle ważna dla kultury Słowian, zapoczątkowując rozwój języka i piśmiennictwa. Relikwie obu świętych spoczywają w kościele św. Klemensa w Rzymie.
Wspólnota od 2010 roku cieszy się obecnością swoich patronów w postaci ikony pisanej specjalnie dla Wspólnoty przez Siostry Karmelitanki Bose w Dysie. Obraz ikony widoczny jest poniżej.
